A ja wolę Akunina

Dotąd rzadko sięgałem po kryminały. Ciekawość wzięła jednak górę nad uprzedzeniami, gdy postanowiłem sprawdzić, co kryją mroczne okładki szwedzkich kryminałów z serii Millenium i co decyduje o ich popularności. Na warsztat wziąłem Stiega Larssona i jego Mężczyzn, którzy nienawidzą kobiet. Przeczytałem ten opasły tom dość szybko i rzeczywiście było w tym czytaniu sporo przyjemności. Rzecz sprawnie napisana, z dobrze skonstruowaną fabułą, wyrazistymi i oryginalnymi postaciami; na dodatek, pisana ze szlachetnym zaangażowaniem w problemy społeczne. Niezłe wykonanie nie daje jednak odpowiedzi na pytanie o źródła tak dużego zainteresowania Larssonem. Książka jest raczej przyzwoitym czytadełkiem, więc trudno dopatrywać się tu jakichś literackich rewelacji.

Osobiście wolę Akunina, którego książki o przygodach Erasta Fandorina połykam namiętnie. Autor (właśc. Grigorij Czchartiszwili) połączył w nich znakomity talent fabularny z inteligentnymi odniesieniami do rozległej rosyjskiej i europejskiej tradycji literackiej. Niemal każdy z tomów prezentuje inną strategię narracyjną, z różnych perspektyw malując pejzaż Moskwy przełomu XIX i XX wieku. Szczególnie gorąco polecam tomy: Azazel, Lewiatan, Dekorator i Koronacja.

Przy okazji dziękuję mojej dobrej koleżance za świeże dostawy kolejnych tytułów:)