Telewizja łamie!

Od ośmiu lat nie mam w domu telewizora. Uprzedzając najczęstsze pytania, odpowiem od razu: na co dzień się nie nudzę i mam co robić. W dodatku – jestem szczęśliwym człowiekiem, którego omijają tysiące i tysiące bzdur serwowanych tzw. szerokiej publiczności. Czasem jednak, przy okazji pobytu u rodziny czy znajomych, zerknę w telepudło. Zapłaczę nieraz, że przegapiłem dobry film, albo program publicystyczny – choć te w większości mogę oglądać w Internecie… Coraz częściej jednak moje zdumienie nie ma granic. Ostatnio miałem okazję przekonać się jak wielką część ramówki polskich stacji zajmują seriale. A wśród nich tryumfujące obecnie produkcje, w których występują amatorzy pobieżnie przyuczeni do tego, by jakoś się przed kamerą zachowywali. Reżyserowane na siłę (co widać nachalnie) seriale o policjantach, lekarzach, opiekunkach do dzieci, sprawach sądowych i ratownikach medycznych to crème de la crème rodzimej rozrywki. Przygotowane dla najmniej wyrobionego widza, wyposażone są zazwyczaj w lektora, który z offu tłumaczy relacje pomiędzy bohaterami odcinka i co kilka minut streszcza fabułę, by odbiorca-matoł nadążył za tym, co się dzieje. Fenomen tych produkcji i ich popularność przeraża mnie strasznie. Zastanawiam się tylko, czy to odbiorcy naprawdę żądni są tego typu papki, czy też telewizja uprawia tu manipulację, zakładając z góry, że jej widz to kretyn skończony?

Hitem ostatnich tygodni, w moim prywatnym rankingu obciachu i matołectwa jest jednak inny program, którego nazwa wyczerpuje już moje zdolności przyswajania kolejnych dawek głupoty. Mam na myśli show o wdzięcznym tytule „Twoja twarz brzmi znajomo”. Jaki bęcwał, jełop i specjalista od marketingu, a wreszcie dyrektor programowy itd. wymyślił, przyjął, zatwierdził i wprowadził do dystrybucji to hasło? Przecież to uwłacza wszelkim standardom. To psuje język, to kaleczy ucho, powoduje wstrząsy, dreszcze, łzawienie i ślinotok. Ręce mi się same zaciskają w bezwiednym poszukiwaniu mordy, którą trzebaby obić za tak rażący językowy kulfon i wygibas. Zawartość, pardon, merytoryczną show z udziałem gwiazd, miłosiernie przemilczę.