Lipo mi zbielało

Nie spodziewałem się po Kryminaliście Jacka Głębskiego fajerwerków i literackich zaskoczeń. Włączyłem audiobook z ciekawości, mając w pamięci wcześniejszą powieść tego autora – z powodzeniem ekranizowaną przez Wojtka Smarzowskiego – Kurację. Penetrowanie zamkniętych społeczności (wcześniej szpitala psychiatrycznego, teraz więzienia) i opisywanie rządzących tymi społecznościami mechanizmów jest zawsze intrygujące dla osób, które jeszcze do psychiatryka lub mamra nie trafiły.

Tytułowy kryminalista, jeszcze jako świeży garownik na tak zwanej ameryce (okresie próbnym poświęconym nauce więziennej mowy i zasad), dostaje zadanie wyreżyserowania Romea i Julii z osadzonymi w charakterze aktorów. Żeby rzecz trafiła do więziennego odbiorcy, trzeba tekst Shakespeara przetłumaczyć na grypserkę. A ponieważ Głębski pozwala nam uczestniczyć w próbach, a w końcu w samym premierowym pokazie, słuchamy obszernych fragmentów dramatu. I jest to absolutnie cudowne. Jest w tym przepyszna zabawa literacka i humor, i kalambur. Jacek Głębski dokonał tego, co nie mieściło się w głowach jego bohaterów. I chociaż trudno byłoby mu się mierzyć choćby z Margaret Atwood i jej Czarcim pomiotem (tam  w murach więzienia pewien reżyser realizuje Shakespearowską Burzę, której akcja w dziwny sposób przeplata się z więziennym życiem), to jego wersja odwiecznych waśni pomiędzy rodami Monterka (Montekiego) i Katapulty (Kapulettiego) olśniewa.

A oto niewielka próbka miłosnego dialogu:

Romeo

Chciałbym przekręcić Ci, że kocham!

Czaj kimą kiram, schnąć nie mogę,

szlugów zjarałem cały wagon,

lecz został niezdziargany pagon

do odgibania pozostały.

Przede mną jest kalendarz cały.

 

Julia

Trukasz, że kochasz, ja też kocham,

tylko jarecki mój szeleści,

że łeb mi urżnie, gdy się złączę

z synem frajera, który feści.

Ja nie kapuję tych ich gierek;

czy git, czy fest – nie ma różnicy.

Czuję, że kocham cię najdroższy,

nic więcej dla mnie się nie liczy!

 

P. S.: Książka w wersji do słuchania dostępna w serwisie Audioteka.pl.